Metody rozszerzania istniejącej infrastruktury zabezpieczeń
Nowoczesne systemy kontroli dostępu zwiększają możliwości administratora obiektu, a także zapewniają bezpieczeństwo jego użytkownikom. Jednak to, czy system spełni pokładane w nim oczekiwania, w dużej mierze zależy od prawidłowego dostosowania go do, często zmieniających się, potrzeb konkretnego budynku. Jak rozszerzyć istniejące w obiekcie rozwiązanie?
Najprostszym i najbardziej tradycyjnym sposobem objęcia dodatkowych drzwi kontrolą dostępu jest dołączenie ich do istniejącego systemu poprzez montaż zamka elektrycznego (lub innego tego typu elementu), czytnika kart zbliżeniowych, doprowadzenie zasilania i połączenie wszystkiego z kontrolerem drzwiowym. Tego typu instalacja wymaga rozległego okablowania, co powoduje, że jest ona dość kłopotliwa, czasochłonna i droga. Dodatkowe koszty generuje również potrzeba remontu – naprawa i malowanie ścian uszkodzonych przy instalacji. Tradycyjne rozwiązanie nie do końca sprawdza się również w przypadku drzwi szklanych, które często stosowane są w obiektach biurowych.
Mniej kłopotliwą metodą dodania drzwi do systemu kontroli dostępu jest zainstalowanie na nich punktu kontroli dostępu pracującego w trybie autonomicznym. Rozwiązanie to wymaga jednak niezależnego zarządzania tymi drzwiami – administrator nie ma więc możliwości całkowitej kontroli i zarządzania w jednym spójnym systemie. System zawierający zarówno urządzenia pracujące w trybie sieciowym, jak i autonomicznym, jest znacznie mniej wygodny w zarządzaniu, ale również w użytkowaniu.
Zalety i funkcjonalność technologii radiowej
Nowoczesną alternatywą przedstawionych wyżej rozwiązań jest technologia oparta na komunikacji radiowej. Daje nam ona możliwość włączenia drzwi zabezpieczonych mechanicznie do nowych lub istniejących systemów kontroli dostępu, wykorzystując technologię bezprzewodową. Gdy użytkownik budynku chce otworzyć nowo dodane pomieszczenie, cylinder lub okucie przesyła dane zawarte na jego karcie zbliżeniowej zaszyfrowanym sygnałem do pobliskiego huba komunikacyjnego. Następnie hub kontaktuje się z systemem kontroli dostępu w celu weryfikacji, czy dany użytkownik jest upoważniony do wejścia. W rozwiązaniu tym elementy systemu są zasilane bateriami, nie wymagają więc kosztownego i czasochłonnego okablowania.
– Rozszerzenie systemu poprzez technologię opartą na komunikacji radiowej umożliwia kontrolę wszystkich wybranych drzwi w obiekcie przy użyciu oprogramowania istniejącego systemu kontroli dostępu. Administrator budynku może więc monitorować jeden system bezpieczeństwa, który obejmuje wszystkie przejścia obsługiwane kartami zbliżeniowymi. Co ważne, technologia bezprzewodowa umożliwia rozszerzenie systemu bez modyfikacji stolarki drzwiowej. Dzięki temu instalacja jest mniej kłopotliwa i tańsza niż alternatywne rozwiązania. Zużycie energii oraz koszty utrzymania są również niższe w porównaniu z tradycyjnymi rozwiązaniami bazującymi na pełnym okablowaniu. Instalację można wykonać na niemal wszystkich rodzajach drzwi – wyjaśnia Kamil Targalski, EAC product manager z firmy Assa Abloy.
Zasady poprawnej instalacji
Przy instalacji systemu opartego na technologii radiowej zazwyczaj mamy do dyspozycji dwa lub trzy rodzaje elementów wykonawczych:
- czytnik kart zbliżeniowych zintegrowany z szyldem podłużnym i bezprzewodowym odbiornikiem (HUB) – opcjonalnie w wersji z klawiaturą PIN;
- czytnik kart zbliżeniowych zintegrowany z wkładką cylindryczną i bezprzewodowym odbiornikiem (HUB);
- czytnik kart zbliżeniowych zintegrowany z zamkiem elektromechanicznym i bezprzewodowym odbiornikiem (nowość na rynku).
Odbiornik radiowy jest zasilany napięciem 8–24 VDC za pomocą dwóch przewodów. Okucia, cylindry oraz zamki zasilane są natomiast bateriami litowymi – w zależności od typu urządzenia – CR2, CR123A lub AA FR6.
Rozmieszczenie poszczególnych elementów będzie zależeć od rodzaju odbiorników, które chcemy instalować.
– Standardowe odbiorniki i zamki muszą być instalowane w „polu widzenia”. Zalecane jest, aby odbiorniki były zainstalowane w linii prostej do okuć na drzwiach, z którymi są skomunikowane. W przypadku, gdy nie jest to możliwe, instalacja powinna odbyć się w obszarach bez barier w postaci metalowych lub betonowych elementów. Odbiorniki dalekiego zasięgu pozwalają na komunikację z większą ilością zamków, na odległość ok. 15–25 metrów, niezależnie od pozycji montażu. Możliwe jest również stosowanie dodatkowych zewnętrznych anten SMA, które zapewniają dodatkowy zasięg radiowy oraz szerokie możliwości instalacyjne – wyjaśnia Kamil Targalski.
Odbiorniki nie powinny być instalowane przy podłodze – fale radiowe mogą być blokowane przez różnego typu przedmioty lub przechodzące osoby. Przy instalacji warto zwrócić również uwagę na elementy metalowe, jak blachy czy siatki (często spotykane przy podwieszanych sufitach), które mogą tłumić zasięg radiowy.
Na jakość sygnału wpływać też mogą lustra lub okna izolacyjne. Z tego względu nie powinny się one znajdować w odległości bliższej niż 20 cm od zamka lub odbiornika. W mniejszej odległości niż 3,5 metra od odbiorników oraz zamków nie należy umieszczać routerów Wi-Fi/WLAN i innych nadajników radiowych pracujących w paśmie 2,4 GHz. Możliwymi źródłami zakłóceń mogą być także: kuchenki mikrofalowe, silniki elektryczne czy inne urządzenia elektryczne o dużej mocy. Z tego względu powinny one znajdować się w odległości większej niż 3,5 metra od odbiorników oraz zamków.